Τα τελευταία χρόνια το όνομα μιας νέας ελληνίδας βρίσκεται σε πρωτοσέλιδα και σε στήλες άρθρων τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε κάποια από τα μεγαλύτερα σάιτ παγκοσμίως. Το ίδιο συμβαίνει και τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους. Ο παγκόσμιος θαυμασμός και οι βραβεύσεις έδωσαν την θέση τους στον χλευασμό και στην απαξίωση. Μερικές ψεύτικες φωτογραφίες, φουσκωμένες δηλώσεις και βιογραφικό, έκαναν έναν άνθρωπο από το πουθενά να βρίσκεται δίπλα σε κορυφαία σε αναγνωρισιμότητα ανά τον κόσμο άτομα, να βραβεύεται ανάμεσα τους, και να αποτελεί πηγή έμπνευσης σε αρκετά νέα άτομα σε όλο τον κόσμο.
Σε αυτό το άρθρο δεν θα εξετάσουμε την εγκυρότητα ούτε των όσων παρουσιάζει η ίδια ότι είναι, ούτε σε όσα έχουν αποκαλύψει αρκετές αξιόπιστες πηγές τον τελευταίο καιρό ότι δεν είναι. Το ερώτημα μου είναι απλό, θα έπρεπε πραγματικά η Αντωνιάδου να είναι αυτή που δέχεται τον χλευασμό; Με άλλα λόγια, είναι αυτή η μόνη υπεύθυνη για το γεγονός ότι η δημοσιότητα της ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο χωρίς καμία επαλήθευση;
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υπάρχουν με έναν και μόνο στόχο. Την ενημέρωση του πολίτη. Ουσιαστικά πληρώνονται για να ενημερώνουν, όπως ο γιατρός πληρώνεται για να μια εξέταση και διάγνωση. Μόνο που η πραγματικότητα διαφέρει αρκετά από το προηγούμενο σενάριο. Όταν ο βασικός στόχος φεύγει από την ενημέρωση του πολίτη και επικεντρώνεται στην μεγιστοποίηση του κέρδους, ένα μέρος της αλήθειας θυσιάζεται στο βωμό της δημιουργίας ειδήσεων που “πουλάνε”, που θα πάρουν περισσότερα “κλικς” και που θα τραβήξουν τα βλέμματα της κοινής γνώμης.
Η επαλήθευση της εγκυρότητας των ειδήσεων που μεταδίδουν έρχεται συνήθως δεύτερη και όπως αποδεικνύει η πρόσφατη ιστορία, κάποιες φορές αγνοείται εντελώς. Σε αντίθεση όμως με τον γιατρό του προηγούμενου παραδείγματος, τα ΜΜΕ δεν αντιμετωπίζουν καμία ποινική ευθύνη για την παραπληροφόρηση που σερβίρουν, όπως ενδεχομένως θα αντιμετώπιζε ο γιατρός σε περίπτωση μιας τελείως εσφαλμένης διάγνωσης.
Τα ερωτήματα λοιπόν είναι πολλά και όχι σχετικά με την Αντωνιάδου σαν φυσικό πρόσωπο, αλλά γενικότερα με το πώς δουλεύει το σύστημα της πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης, θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό της μεγιστοποίησης του κέρδους. Έχουμε δει κυβερνήσεις να ανεβαίνουν και να πέφτουν με τον ίδιο τρόπο. Έχουμε δει απατεώνες να κυβερνούν υπερδυνάμεις. Από τα δεκάδες σάιτ ειδήσεων, τις εκπομπές, τις εφημερίδες, πως γίνεται κανείς να μην μπήκε στον κόπο να επαληθεύσει την εγκυρότητα των ειδήσεων που αναπαράγουν; Γιατί κανείς τους δεν θα έχει συνέπειες για αυτή την παράλειψη;
Φυσικά και δεν παραβλέπω το μερίδιο ευθύνης της ίδιας για όλα όσα ψευδώς δήλωνε για τον εαυτό της. Δεν έχει όμως νόημα να γίνει εκτενέστερη αναφορά σε αυτά γιατί ήδη πληρώνει το τις συνέπειες, κάτι που θα την στοιχειώνει για πάντα στην επαγγελματική της σταδιοδρομία. Στην ερώτηση αν είναι σωστό ή ηθικό αυτό που έκανε, η απάντηση είναι και στα δύο όχι. Δεν είναι όμως και πρωτοφανές. Αν δεν αλλάξει ο τρόπος που παρουσιάζονται οι ειδήσεις από τα ΜΜΕ θα έχουμε για πάντα τέτοια φαινόμενα. Με τους πραγματικούς φταίχτες να εισοδηματουν εις διπλούν και κατά την θεοποίηση και κατά την “εκτέλεση” της προσωπικότητας τέτοιων ατόμων.
Κλείνοντας θα αναφερθώ στον τίτλο αυτού του άρθρου. Αποδεικνύεται ότι η αυτοπροβολή κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων μπορεί να σε φτάσει πολύ ψηλά. Μερικές φωτογραφίες, λίγη “σάλτσα” στις σπουδές σου ή στην επαγγελματική σου πορεία είναι αρκετή για να δεχτούν ολοι “αμάσητο” αυτό που παρουσιάζεις. Μπορείς να βγάλεις χρήματα από αυτό και να ζήσεις την ζωή που ονειρεύεσαι με την αναγνωρισιμότητα που ίσως επιδιώκεις. Φαίνεται όμως ξεκάθαρα ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσεις από αυτό το όνειρο και θα βρεθείς στο άλλο άκρο.
Σκέψου λοιπόν καλά αν στις δικές σου προσδοκίες ο τίτλος του άρθρου περιλαμβάνει την παρένθεση ή όχι.
Cover by Elijah O’Donnell on Unsplash
Хорошая статья